“ به تماشا سوگند و به آغاز کلام و به پرواز کبوتر از ذهن واژه ای در قفس است که باید گفت
{فَأَدلَی دَلوَهُ قالَ یا بُشرَی هذا غلامٌ}
(دَلوَش را انداخت و گفت:
بشارت باد که این جوانی بُرناست)
دَلو، ظرف آب کشیدن از چاه است،ظرف نیاز است.
و چون دَلوَت را به چاه وجودت بیندازی،در آنجا یوسف روحت را خواهی دید.
روحی زیبا و کارآمد که عمری در اسارت جسم است.
روحی که ده حس ظاهر و باطن،او را به تاریکی چاه دنیا انداخته‌اند. ”

مشاهده پروفایل